صبحِ‌دل‌انگیز

همیشه همه‌ی دوستانم از تعطیلی ذوق‌زده می‌شدند.. اصرارهایشان برای ایجاد بین‌التعطیلین را هنوز هم گاهی مرور می‌کنم.. گاهی هم با دیدنِ اصرار آدم‌های جدید یادشان می‌افتم.. من اما روزهای تعطیل را دوست نداشته‌ام.. به جز تعطیلاتِ دوران ابتدایی‌م، که آن هم چون خیلی محو است در ذهنم، فکر میکنم که لذت‌بخش بوده..(درست مثل وقت‌هایی که از پارتنرت، بخاطر دل شکستن‌هایش دور می‌شوی و بدی‌هایش را از یاد می‌بری......) تعطیلاتِ دورانِ راهنمایی‌‌م با معلم‌های خصوصی می‌گذشت.. استراحتی در کار نبود.. همیشه خسته بودم.. تعطیلاتِ اول، دوم و سوم دبیرستان را بخاطر به چشم آمدنِ تتهایی‌م دوست نداشته‌ام..  تعطیلاتِ چهارم دبیرستان به بعد عوض شدند.. دوست  نداشتنی‌تر شدند.. دیگر این تنهایی‌م نبود که به چشم می‌آمد! عمقش بود.. می‌نشستم و ساعت‌ها سکوت را تمرین می‌کردم.. عاشقِ کسی شده بودم که حرف زدن را دوست نداشت.. هنوز هم ندارد.. هنوز هم سکوت را تمرین میکنم..  ----------------------------------------------- _پی‌نوشت؛ هر بار هم، شکست می‌خوردم !   صبحِ‌دل‌انگیز...

حیفِ من، حیفِ خاطراتِ بینمون.. سنگ‌دلیِ نخوام بهت بگم بـمون.. حیفِ من.. حیفمون.. حیفِ خاطراتمون.. برگرد من و دریاب که آشــــوبم..

+ منو دریاب، اشوان

صبحِ‌دل‌انگیز...

یه سریا هستن، هر کاری می‌کنن نمیتونن یه نفر و دوست داشته باشن..یه سریام هستن، هر کاری می‌کنن نمیتونن یه نفر و دوست نداشته باشن.. امیدوارم هیچ‌وقت، هیچ‌وقتِ هیچ‌وقتِ هیچ‌وقت، این دو نفر به پُستِ هم نخورن تو زندگی.. لابد می‌خواید بگید اونی که دوست داره و دوست داشته نمیشه بیشتر اذیت میشه! خیر.. اونی که نمیتونه دوست‌داشته باشه هم همونقدر عذاب می‌کشه..  چون مجبورِ بخاطرِ اینکه دلِ طرف مقابل رو نشکونه، دوست داشتنی و تحمل کنه که کوچیک‌ترین علاقه‌ای بهش نداره.. البته اگه آدمِ خوبی باشه! و متاسفانه او، آدمِ خیلی خوبیه.. خیلی خوب! صبحِ‌دل‌انگیز...

وقتی کسی می‌گوید که من آدمِ خوبی نیستم، به دلیلِ عشقی که به او دارید با خودتان و او لج نکنید.. حتما یک چیزی میداند که می‌گوید آدم خوبی نیست! به هر حال او خودش را بهتر از شما می‌شناسد.. کسی که حرف‌های خودش را هم فراموش می‌کند، کسی که حرف‌های خودش را نقض می‌کند، کسی که بعد از شنیدنِ بزرگ‌ترین حقیقتِ زندگی شما، دروغ تحویلتان می‌دهد، و مدام حقیقت زندگی‌تان را به سرتان می‌کوبد و بعد از ناراحت و عصبی شدنِ شما می‌گوید منظوری نداشته و حق به جانب می‌شود، کسی که مدام بازی‌تان میدهد، کسی که فقط در تنهایی‌هایش "شاید" یادتان بی‌افتد، چطور می‌تواند آن انسانِ خوبی باشد که شب‌ها برایش اشک می‌ریختید و روزها را با یادش می‌گذراندید ؟ چطور می‌شود؟!چطور می‌شود یک نفر انقدر خوب نباشد و شما تمام مدت فکر کنید بهترین موجودِ روی کره‌ی زمین است؟‌ جوابش را می‌دانم.. عشق.. اما عشق هم یک‌جایی ته می‌کشد! همان‌جایی که در برابرِ تمام دویدن‌ها و تلاش‌هایتان، می‌نشیند و نیش‌خند تحویلتان میدهد .. صبحِ‌دل‌انگیز...